هدایت در سیمای قران

معیارهای هدایت در آیات قرآن ۱) رها نمودن درخواست استواری بر مسیر حقیقت از خداوند متعال؛ ۲) سپاسگزاری ننمودن از خداوند متعال در ازای موهبت رهیابی؛ (۱) خداوند متعال روزانه چندین مرتبه ما را ملزم به تلاوت سوره فاتحه می نماید و این در حالیست که سوره فاتحه در بردارنده درخواست رهیابی از خداوند متعال می باشد که فرمایش خداوند متعال مبنی بر: (اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ) یعنی: (ما را به مسیر راستین رهیاب بفرما) الفاتحه/٦ و آیه: (..غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ) یعنی: (-پروردگارا توفیق فاصله گزینی از مسیر- افرادی که گرفتار خشم (شما) شده اند و گمراه گشته اند را ارزانی مان بفرما) الفاتحه/۷ همگی بیانگر اهمیت درخواست استواری بر رهیابی از خداوند متعال می باشند. و خداوند متعال در یکی از آیات کتاب خویش گفتار بهشتیان را در هنگامه ورود به بهشت بیان کرده و فرموده است: (وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَٰذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلَا أَنْ هَدَانَا اللَّهُ ۖ لَقَدْ جَاءَتْ رُسُلُ رَبِّنَا بِالْحَقِّ ۖ وَنُودُوا أَنْ تِلْكُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوهَا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ)یعنی: (و -بهشتیان- خواهند گفت: سپاس و ستایش از آن الله است که ما را به این (موهبت جاودان) رهیاب ساخت و اگر خداوند (از طریق پیامبران و کتاب های خویش) ما را رهیاب (و آگاه) نمی ساخت مسلما رهیاب نمی گشتیم، بی تردید پیامبران پروردگارمان حقیقت را به ارمغان آوردند؛ و (آنگاه از سوی فرشتگان) خروشی سر داده می شود که این بهشت به شما تعلق می گیرد (و شما) آن را در ازای اقدامات (خداپسندانه ای که سرآمد آنها یکتاپرستی است) فراچنگ خویش می آورید) الأعراف/٤٣ و ابوسلمه فرزند عبدالرحمن بن عوف که خداوند از ایشان خشنود باد می فرماید: از مادرمان عائشه رضی الله عنها پرسیدم: پیامبر علیه الصلاة والسلام نماز شب خویش را با چه کلماتی آغاز می نمود؟ مادرمان عائشه رضی الله عنها پاسخ داد: موقعی که پیامبر علیه الصلاةوالسلام نسبت به نماز شب اقدام می ورزید (پیش از تلاوت سوره فاتحه می فرمود) :اللَّهُمَّ رَبَّ جِبْرِيلَ وَمِيكَائِيلَ وَإِسْرَافِيلَ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ عَالِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبَادِكَ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ، اهْدِنِي لِمَا اخْتُلِفَ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِكَ إِنَّكَ أَنْتَ تَهْدِي مَنْ تَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ) یعنی: (ای پروردگار جبریل و میکائیل و اسرافیل و ای آفریننده آسمان ها و زمین و ای دانای هر نهان و آشکار؛ تنها شما در میان بندگانت در آنچه که اختلاف ورزیده اند (دادگرانه) به داوری می پردازی *پس در مواردی که با خواست (و حکمت) شما دست خوش اختلاف گشته است توفیق رهیابی به حقیقت را ارزانی ام بفرما چرا که شما هر فردی را که بخواهید به مسیر راستین رهیاب می فرمایید* ) (۲) و انس رضی الله عنه می فرمود: پیامبر علیه الصلاة والسلام دعای: (يا مقلب القلوب ثبت قلبي علي دينك) یعنی: (ای گرداننده دل ها، دل مرا در راستای (باور و عمل به) دین خویش استوار بگردان) را بیشتر تکرار می فرمود) (۳) پس ای بندگان خدا؛ به مطالب یادشده توجه نمایید و مواظب باشید تا ابلیس شما را از پیمایش مسیر خشنود سازی خداوند بازندارد. …………………………. ۱) (وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ) یعنی: (و آنگاه که پروردگارتان اعلام نمود: اگر برخوردی سپاسگزارانه با (موهبت های من) نمایید قطعا افزون تر از آنها را به شما ارزانی خواهم نمود واگر ناسپاسی بورزید – بدانید- که مجازات (إعمال محروميت) من بسیار سنگین است) إبراهيم/٧ ۲) صحيح مسلم حديث (٧٧٠) ۳) سنن ترمذی حدیث (٢١٤٠) و مسند أحمد حديث (١٢١٢٨) و ألبانى رحمه الله در مشكاة المصابيح حدیث (۱۰۲) قائل به صحيح بودن سند آن مى باشد.